27 maart 2008

COSTA RICA

Enkele Wapitiweetjes:
  • Meer dan 27% van het land is beschermd natuurgebied.
  • De autheticiteit in dit land is ver te zoeken door de jarenlange Westerse invloeden.
  • De bevolking leeft van toerisme. Wie hier niet aan meedoet is de pineut: ofwel verhuizen, ofwel zat in de goot belanden.
  • Het toeristische leven is iets te goed. De winkels zijn iets te sjiek. Op de bus heb je iets te veel beenruimte. De bediening in de restaurants is iets te snel. De bevolking spreekt iets te vlot Engels. De steden hebben iets te veel hotels en tourbureaus. De hotels zijn iets te warm en in de kamers wonen iets te veel beestjes. De nationale parken zijn te graaf, de vulkanen te actief. De fauna is iets te opzichtig en de flora iets te bijzonder. Eigenlijk is Costa Rica veel te duur en krijg je zelden waar voor je geld.

Peninsula de Osa (Costa Rica)

Dit schiereiland is moeilijk bereikbaar en schaars bevolkt. Grote flashy vlinders en papegaaien die precies uit de boekskes komen, zijn talrijk aanwezig. De natuur is vergelijkbaar met Manuel Antonio maar het is hier rustig. De desolaatheid maakt de omgeving nog mooier. Een ideale vlucht uit het toeristische binnenland!


Manuel Antonio (Costa Rica)

Gejost! Het is Semana Santa (paasweek). Voor de Costaricanen is het noodzakelijk om deze week zo weinig mogelijk te doen. Gevolg: geen winkels open en geen openbaar vervoer. We zitten muurvast in een dopr waar niets te beleven valt. We gaan te voet naar de enige bezienswaardigheid in de buurt: Parque Manuel Antonio. Wat we daar zien is abnormaal. Het is over de koppen lopen door toeristen die enkel willen 'beachen' op zonovergoten stranden. De tropische biotoop vol dieren wordt volledig genegeerd en misbruikt door de zonnekloppers!


21 maart 2008

Rincon de la Vieja (Costa Rica)

Dit nationaal park tart de verbeelding. Eerst loop je door een jungle met muggen, teken, slangen en kikkers. Even later zit je op een bergflamk met hevige rukwinden. Tenslotte loop je door een woestijnlandschap met borrelende slijkputten. Tijdens de wandeling zie je coati's, agouti's, kapucijnaapjes en leguanen.



Ondertussen zijn we gespecialiseerd in vulkanen. We zagen ze gloeien, uitbarsten, smoren en borrelen. Voor ons hebben ze geen geheimen meer...

Park Santa Rosa (Costa Rica)




Vulkaan Arenal (Costa Rica)

De eerste indruk van Costa Rica is nogal triestig. De steden zijn ongezellig en toeristisch, precies Benidorm. Na onze eerste uitstap weten we waarom: de natuur is uitzonderlijk! De vulkaan Arenal is zo actief dat de brokken lava met veel lawaai uit de krater vliegen.


NICARAGUA

Enkele Wapitiweetjes:
  • 70% van de bevolking leeft onder de armoedegrens.
  • Veel Nicaraguanen zijn gokverslaafd. Je vindt hier veel casino's en cafés met 'éénarmige bandieten' op elke hoek van de straat.
  • Geld afhalen en uitgeven is een zwaar probleem. enkel de grote steden hebben bankautomaten. Uit deze automaten komen meestal grote brieven die enkel de bank kan wisselen.
  • Het leven op straat is heel sfeervol. In elke straat staat een luide installatie met bijbehorende DJ die CD's verkoopt.
  • De warmte is van tijd tot tijd echt ondraaglijk. De lokale bevolking klaagt er zelf ook graag over. Op sommige momenten kan je aan niets anders denken dan water en schaduw.
  • De ordinaire duif van bij ons is hier een paradijsvogel met een witte borst, een felblauwe, lange staart en een blauwe borstel op de kop.

Rio San Juan (Nicaragua)

Na vijf uur wachten en tien uur varen bereiken we terug het vasteland. Een boottocht om niet snel te vergeten: 's nachts, hels, schommelend tot je er zeeziek van wordt, egoïsten die een hele bank inpalmen om languit te slapen, geen oog dichtdoen, een irritante TV met verkeerd beeldformaat, een Duitser die ongegeneerd in z'n string slaapt, bizar en ongemakkelijk.

Op het vasteland nemen we meteen een andere boot naar El Castillo. Deze boottocht over de Rio San Juan is wél de moeite. Weer een tocht om niet te vergeten: schattige dorpjes met paalwoningen die enkel per boot bereikbaar zijn, weilanden vol diren afgewisseld met tropische bossen, vliegende vissen, schildpadden, kleurrijke vlinders, luidkeelse krekels, verrukkelijke zoetwaterlangoustinnen en bij aankomst een pittoresk dorpje met een eeuwenoud kasteel.

Isla Ometepe (Nicaragua)

We komen aan op het grootste eiland temidden van het meer van Nicaragua. Vanop het eiland lijkt het meer een enorme zoetwaterzee, ideaal om te zwemmen. Doordat we hier net zijn bij het wisselen van de maan, is er gigantisch veel wind op het eiland. Daardoor gaan de muggen massaal schuilen op windvrije plaatsen zoals in onze hotelkamer. Duizenden muggen teisteren ons en deet-en helpt niet meer. Lang leve de malaria!


15 maart 2008

Laguna Apoyo (Nicaragua)

Deze keer willen we proper water en gaan we zwemmen in een meer gelegen in een natuurreservaat. We zijn er niet alleen. Geestig dat sommige varkenstjes ook kunnen zwemmen...

Granada (Nicaragua)

Ditis de meest toeristische stad van Nicaragua en heeft misschien daarom ook de meest opdringerige bedelaars. Het is echt straf: als je hier ooit op een terras iets bestelt, hou er dan rekening mee dat je de helft van je bord aan schooiers weggeeft. Het is hun gegund.

Granada ligt aan het grootste meer van Centraal Amerika. Helaas hebben we het weer aan ons been: geen zwempartij door het vervuilde water!

Volcan Masaya (Nicaragua)

Extreme hitte, nergens schaduw, uitdrogingsverschijnselen, te weinig water, te voet, steile hellingen, voorbijrijdende sjieike landrovers die ons niet willen meenemen, afzien.
Maar wel: wondermooie tocht, uitgestrekt savannelandschap, leguanen, smeulende vulkaankrater, indringende zwavelgeur, frisse bries op de top, eindeloze panorama's, voldoening.

Masaya (Nicaragua)

Masaya is een heel rustige en gezellige stad aan de rand van een meer. Dit meer is 'schoon van ver maar ver van schoon'. Op het eerste zicht is het een idyllische plaats maar de bevolking loost er al jarenlang hun 'agua negro' in waardoor het erg vervuild is. Spijtig om te zien dat de mensen hiermee zichzelf de das omdoen.

Leon (Nicaragua)

Aangezien we al lang niet meer naar de kerk geweest zijn, wordt het tijd om er iets aan te doen. Voor het ontbijt doen we tien weesgegroetjes en gaan we naar de grootste kathedraal in Centraal Amerika. Ondanks de grootte lijkt het wel vergane glorie en ziet ze er heel verloederd uit. Toch trekt ze bijzonder veel volk want 95% van de inwoners is katholiek en gaat dagelijks naar de kerk.

Na ons gebedvertrekken we naar de oceaan om wat af te koelen van de bloedhete Nicaraguaanse temperturen. De golven zijn ettelijke meters te hoog dus stellen we ons tevreden met een plas waar we onze oververhitte lijven insmijten.

8 maart 2008

GUATEMALA

Enkele Wapitiweetjes:
  • De favorite menu is een bord met kip, bonen, rijst, een groente die naar zoete patat smaakt en veel maïsflappen. Na een maand komt dat behoorlijk onze strot uit.
  • Van 's morgens tot 's avonds eet iedereen, van jong tot oud, ijsjes. Deze zijn 'bien soignee': chocoladesaus, bessensaus, nootjes, discobollen,... Alles erop en eraan!
  • Overal vind je straatkraampjes waar je een voor een halve euro een halve liter 'jugo' (heerlijk versgeperst fruitsap) kan drinken.
  • De Amerikaanse schoolbussen worden in heel Centraal Amerika als openbaar vervoer herbruikt. Deze 'chickenbussen' worden zo genoemd omdat je erin opgepropt wordt als kippen in een legbatterij. de Guatemalezen nemen tijdens de reis ook steeds de tijd om een gebraden kippenbout te verorberen. Zo ruikt heel de bus naar kip.
  • Guatemalezen hebben een veel verfijnder uiterlijk dan Mexicanen en zijn heel vriendelijk en behulpzaam. Meer zelfs, ze genieten er echt van om iets voor een ander te kunnen doen.
  • Mensen met tatoeages worden beschouwd als bandieten. Wat wel algemeen aanvaard is en bijna iedereen heeft, zijn tandversieringen. De vormpjes: gouden sterretjes of hartjes op de tanden, een gouden errond of in het extreme een volledig gouden gebit. Wel raar als je voor 't eerst met zo iemand aan de praat geraakt.
  • Guatemala telt 23 verschillende Mayaanse dialecten. Zelfs onze Nederlandse tongval schiet te kort om de klanken hiervan te kunnen produceren.
  • Mannen dragen niet langer traditionele kledij omdat vrouwen tegenwoordig liever studeren dan te weven. De traditionele outfit voor mannen is zeldzaam geworden en kost nu ongeveer 400 euro. Dit is onbetaalbaar als je weet dat een Guatemalese man gemiddeld 3 euro per dag verdient.

Antigua en vulkaan Pacaya (Guatemala)

De meeste Guatemalese steden zijn grijs, vuil en niet aantrekkelijk. Antigua is een uitzondering. Het is een enorm gezellige stad met kleurrijke huisjes en versierde straten. Door de typische koloniale sfeer wanen we ons terug in Mexico.


Het knapste natuurfenomeen in de buurt van Antigua is de actieve vulkaan Pacaya. Spijtig genoeg kan je er enkel geraken met een tourbus en ook deze keer zijn we weer de pineut! Een uur na afspraak komt de tourbus opdagen en na een half uur rijden begeeft de versnellingsbak het. Van de vulkaan komt niks meer in huis en we kunnen op eigen houtje terug naar Antigua keren.
De volgende dag hebben we meer succes met het vervoer, maar dan zitten de weergoden tegen. In de gietende regen bereiken we de actieve krater van de Pacaya. Ondanks het weer is dit echt wel de moeite: we staan met onze teva's op een halve meter van de stromende lava. Voorzichtig is anders...


Een brak videoke om de situatie te verduidelijken en zet vooral je geluid af!

Lago de Atitlan (Guatemala)

Dit kratermeer wordt omringd door drie imposante, uitgedoofde vulkanen. Rond het meer liggen een aantal dorpjes en elk dorp waant zich beter dan het andere. Wij verkiezen San Pedro vanwege de rustige sfeer overdag en de gezellige hippiebars die 's avonds voor het nodige vertier zorgen. San Pedro is dan ook de ideale omgeving om ons Spaans bij te schaven. Een mooiere plaats om les te volgen is nauwelijks denkbaar. Je krijgt privéles van een enthousiaste leerkracht in een tuin aan het meer. Behalve Spaans leer je ook veel bij over de Guatemalese cultuur. Twee vliegen in ene klap!


Ook hier valt de traditionele kledij op. In Guatemala heeft elk dorp z'n eigen interpretatie van de klederdracht, die vooral vrouwen dragen. Het is allemaal handgemaakt en zorgt voor een extreem kleurrijk spektakel.