PATAGONIA

Enkele Wapitiweetjes:

• Hoewel Chili en Argentina het uitgestrekte Patagnonia delen, verschilt hun natuur sterk. Patagonia omvat zowel de dorre, Argentijnse, eindeloze vlaktes als de ruwe bergketens in Chili.
• De meeste dorpjes hebben veel weg van Zwitserse of Oostenrijkse ski-oorden: gezellig, alles uit hout en peperduur.
• Patagonia is groot, busreizen duren lang. Onze kortste busreis duurde 4 uur en de langste 29 uur. Toch zijn de busreizen comfortabel. Je wordt de hele tijd gesoigneerd door een mannelijke bushostess en je kan lachen met de jaren '80 clipjes op TV.
• Argentijnen zijn hip: veel te grote zonnebrillen op regenachtige dagen, de 'just out of bed' haarsnit is zeer populair, alsook de gigantische bles.
• De Argentijnse keuken is enorm verfijnd. Tot de specialiteiten behoren: biefstukken, koffiekoekskes en ijsjes. Als je een ijsje met een bol chocolade bestelt, kan je kiezen uit vijf smaken, heerlijk!
• Chilenen zijn iets minder hip dan hun Argentijnse buren, maar hebben toch nog een vlotte look. Ondanks dat Chili zeer ontwikkeld en Westers is, zijn de Chilenen boertig. Ze steken altijd en overal voor, duwen en trekken en zijn niet op hun mond gevallen.

Abrupt einde aan Patagonia

De ene natuurramp volgt de andere op. Na tien dagen onophoudelijke regen, treden de rivieren uit hun oevers en overstromen de steden . Normaal gezien sneeuwt het nu, maar doordat het deze winter te warm is, regent het en stroomt alles in korte tijd naar de dorpen. Het is ons duidelijk: Patagonia wilt ons niet meer! Op naar het noorden...

Baños de Caulle (Patagonia)

Deze trekking brengt ons naar de meest desolate plek op aarde die we ooit bezochten. Behalve een kever, drie vogels en een sigarettenpeuk, zien of horen we vijf dagen geen teken van leven. Doordat het landschap enkel uit vulkanisch gesteente bestaat, is het voortdurend muisstil, echt bizar. De tocht gaat langs natuurlijke warmwaterbaden, een ontspannende kuur na enkele dagen wandelen.

El Bolson (Patagonia)

We doen een poging om aan de vulkaan te ontsnappen, maar zonder succes. Het vulkanisch stof ligt hier nog tot aan onze enkels. Door het as ziet El Bolson er wat triestig uit, maar het is een gezellig stadje met een mooie omgeving. Vooral 'het hoofd van de indiaan' is een bijzonder fenomeen.

Vulkaan Michinmahuida (Patagonia)

Deze vulkaan strooit roet in het eten...
De snodaard begint juist uit te barsten als wij in de buurt zijn. Een slapende vulkaan die plotsklaps uitbarst hebben we (zelfs met onze vulkanologische kennis) nog niet eerder gezien. We waren hier liever van gespaard gebleven. Voorlopig geen trekkings meer want de helft van Patagonia ligt onder een laag as. We kunnen de bergen niet meer in. Overal hangt as in de lucht waardoor het bergwater ondrinkbaar wordt en je problemen krijgt met de luchtwegen. Een keer TBC is genoeg!

Fitz Roy (Patagonia)

Na het eerste uur van deze driedaagse is het ons duidelijk, het is winter! Het snertweer, de ijzige wind en de bevroren plassen houden ons niet tegen om toch naar deze bergketen te gaan. Door de barre omstandigheden is het zicht enorm beperkt en weten we zelf niet goed waar we toch allemaal mee bezig zijn. Uiteindelijk worden onze gebeden aanhoord en we worden beloond met stralend weer. De wolkenmassa verdwijnt en Fitz Roy laat z'n ware aard zien. We geloven onze eigen ogen niet. Dit is Patagonia op z'n best.

Torres del Paine (Patagonia)

Ondanks dat de wegen al beginnen dicht te sneeuwen, kunnen we in dit Nationaal Park op de valreep nog een vijfdaagse trekking doen. We lopen van bergtop naar bergtop tussen enorme blauwachtige gletsjers, meren die iets weg hebben van een spiegel en uitzichten die je niet voor mogelijk houdt. De nachten zijn ijzig koud en de wandelingen zweterig warm. Tegen de muizen en de rattenplaag hangen we ons eten 's avonds op in een boom om 's morgens te merken dat een roofvogel ons 'tikkeneikes' zit te verorberen.


Gelukkig maken we zoveel plezier dat ons dat allemaal niet kan schelen. Na vijf dagen trekken zien we er een paar jaar ouder uit, maar hebben een heel voldaan gevoel. Het was super plezant en dat pakt niemand ons nog af!

Puerto Madryn (Patagonia)

Na 19 uur bussen bereiken we onze eerste bestemming in Patagonia, het zuidelijke deel van Argentina en Chili. Puerto Madryn is een schiereiland dat bijna enkel bewoond wordt door dieren die proberen om te overleven in het koude en droge klimaat.




Alsof het Spaans nog niet moeilijk genoeg is, wordt ons hotel uitgebaat door een doofstomme Argentijnse familie. Het zorgt voor hilarische taferelen en hopen misverstanden.

Duiken is een super leuke ervaring en extreem verslavend. We kunnen hier duiken en snorkelen tussen zeeleeuwen. Er is er eentje jarig dus laten we deze kans zeker niet schieten. We nemen 'en passant' een filmploeg mee die het gebeuren tot in de details vastlegt. de film volgt later nog na de postproductie.